شوک الکتریکی
Defibrillation Cardioversion
مکانیسم شوک الکتریکی :
دستگاه های شوک الکتریکی در فاصله زمانی چند هزارم ثانیه انرژی الکتریکی با ولتاژ بالا را تخلیه می کنند، این ولتاژ بالا سبب دپولاریزاسیون تمام سلولهای قلبی می شود و رپولاریزاسیون به دنبال آن به گره SA اجازه به دست گرفتن ضربان سازی قلب یا اعمال پیس میکری را می دهد.
روش های بکارگیری شوک الکتریکی :
شوک الکتریکی با توجه به نوع آریتمی ها به دو صورت دفیبریلاسیون (شوک الکتریکی غیر سینکرونیزه ) و کاردیوورژن (شوک الکتریکی سینکرونیزه) استفاده می شود.
تفاوت عمده دفیبریلاسیون و کاردیوورژین در زمان تحویل جریان الکتریکی و در چگونگی انجام کار است.
الف: دفیبریلاسیون (شوک الکتریکی غیر سینکرونیزه ):
به معنای وارد کردن مقدار زیادی انرژی الکتریکی به بیمار دچار V.F (فیبریلاسیون بطنی ) می باشد که این انرژی به صورت غیر سینکرونیزه (غیر هماهنگ با ریتم قلبی ) و قلب وارد می شود. شوک الکتریکی غیر سینکرونیزه در موارد V.T بدون نبض (تاکی کاردی بطنی سریع بدون نبض ) یا فلاتر بطنی نیز کاربرد دارد.
ب: کاردیوورژن (شوک الکتریکی سینکرونیزه):
برای قطع آریتمی هایی است که کمپلکس QRS دارند. (مانند : PSVT، فلاتر یا فیبریلاسیون دهلیزی و تاکی کاردی بطنی با نبض ) معمولاً به صورت انتخابی و در بیماران هوشیار انجام می شود. به عبارت دیگر کاردیوورژن به معنای وارد نمودن مقدار معینی انرژی الکتریکی (معمولاً به مقدار کم ) به قلب در زمان مناسب است، به طوری که تخلیه (شوک) الکتریکی از موج T (مرحله آسیب پذیری قلب) فاصله داشته و همزمان با موج R باشد.
مراقبت های پرستاری در کاردیوورژن :
(۱) گرفتن رضایت نامه ، (۲ ) بیمار NPO باشد، (۳) گرفتن خط وریدی ، (۴) عدم مصرف دیژیتال حتی الامکان از ۴۸ ساعت قبل ، (۵) اصلاح هیپوکلسمی و هیپوکالمی ، (۶) توضیح تکنیک به بیمار جهت کاهش اضطراب ، (۷) استفاده از داروی آرامبخش قبل از انجام تکنیک (معمولاً دیازپام )، (۸) کنترل علائم حیاتی و ECG بعد از کاردیوورژن
روش کار با دستگاه دی سی شوک:
۱- دستگاه را روشن نمائید.
۲- الکترود ها را به سینه بیمار بچسبانید تا بتوانید ضربان قلب او را مانیتور کنید.
۳- Mode دستگاه (سینکرونیزه و یا غیر سینکرونیزه ) انتخاب شود.
۴- برای کم کردن مقاومت پوستی از ژل های هادی یا پدال های آغشته به نرمال سالین استفاده شود.
هشدار A:به هیچ وجه از ژل اولتراسوند و الکل استفاده نشود چون خطر سوختگی پوست و آتش سوزی وجود دارد.
هشدار B:نباید ژل هادی اضافی باشد و بین دو پدال جریان یابد .
۵- مقدار انرژی را انتخاب کنید.
در اطفال شوک الکتریکی به میزان ۲ ژول به ازای هر کیلو وزن بدن استفاده می شود. در صورت عدم جواب ، شوک الکتریکی بعدی با دو برابر میزان اولیه ادامه می یابد.
۶- دستگاه را شارژ کنید.
۷- پدال های دفیبریلاتور یکی در سمت راست جناغ سینه در سطح دومین فضای بین دنده ای (قاعده قلب ) و
دیگری در امتداد خط میدکلاویکولار (میان ترقوه ای ) در فضای پنجم بین دنده ای (نوک قلب یا Apex) قرار می گیرد.
هشدار C:در صورت وجود موهای زائد در محل قرارگیری الکترودها و یا پدال ها روی قفسه سینه بیمار ، آن ناحیه شیو شده و یا اگر قفسه سینه خیس بود فقط جای قرارگیری پدال ها خشک شود.
هشدار D:وضعیت قرارگیری پدال ها نسبت به هم باید موازی یا قائم باشد.
میزان فشار وارده بر روی پدال ها:
۱۰-۱۲ kg در بزرگسالان
۵-۷ kg در اطفال
۸- هنگام استفاده از شوک الکتریکی جریان اکسیژن را قطع کنید (به علت خطر جرقه و انفجار )
۹- در هنگام تخلیه انرژی افراد با تخت و بیمار تماس نداشته و از آن فاصله بگیرند. دقت نمائید حتی دست و پای بیمار به قسمت های فلزی تخت متصل نباشد. (قبل از فشار دکمه تخلیه شارژ الکتریکی ، کلمه «آماده» را بگوئید. )
هشدار E: ایجاد جرقه و سوختگی پوست نشانه عدم تماس صحیح پدال ها با پوست می باشد.
۱۰- دکمه تخلیه را فشار دهید تا به طور همزمان انرژی برق بر روی قفسه سینه بیمار تخلیه شود.
۱۱- پس از شوک به مانیتورینگ، نبض و فشار خون بیمار توجه فرمائید. علائم شوک موثر شامل : ریتم سینوسی ، نبض قوی و فشار خون کافی است.
